Derailleurperikelen

Voor één keer mag Jos een stukje schrijven.
"Vaak heb ik de naam van de Allerhoogste aangeroepen als tijdens een klim de derailleur spontaan overschakelde. Mijn ongenoegen over het apparaat verwoordde ik in geslachtsdelen en ernstige ziektes. Dat werd me niet in dank afgenomen. Ik werd de risée van het Hemus-fietsclubje, de 'schakeljoker'. Ik zou niet kunnen schakelen, ik zou te lomp zijn. Het mankement - want dat was het - werd van kwaad tot erger. Totdat ik vanmorgen plots zag wat er aan de hand was: de buitenkabel was verrot omdat men had verzuimd er een dopje op aan te brengen.
'Hand built in Holland'. Maar dan wel graag goed doen, Koga! Toen het probleem eenmaal gelokaliseerd was, lag de oplossing voor de hand. Koos maakte een gebruikshandleiding voor het wisselen van de derailleurkabel. Daarvan hieronder enkele voor zich sprekende hoogtepunten; voor een volledige handleiding kope men ons boek."

Dit was er mis
Eerst de boel uit elkaar halenen dan met goed nieuw materiaal weer in elkaar zetten

30 mei, dag 35: Noorwegen veert op

Zie deze etappe op de kaart.
Honderd jaar geleden bouwden ze botenhuisjes, schuurtjes waar je in kon varen zodat het dierbare bezit een dakje boven zijn houten lijfje had. Nu staan die hutjes twee meter boven de waterlijn: Noorwegen veert twee centimeter per jaar omhoog, nog steeds uit vreugde dat het van de druk van de lagen ijs van de laatste ijstijd af is. Of de witte rand op de foto hieronder er iets mee te maken heeft is niet helemaal zeker, maar wie weet.

29 mei, dag 34: M!

Zie deze etappe op de kaart.
Er is er 1 jarig! En dat hebben we gevierd! Wie er jarig is? Dat weetie zelf wel.
De weg wijzen
Hadden we het al over de wegwijzers in Noorwegen gehad? Die zie je best weinig. Voor fietsers is de Noordzeeroute bewegwijzerd, althans, een deel. Het kunstje van het bewegwijzeren moeten ze hier nog maar eens gaan afkijken van de Denen, Duitsers of Nederlanders. Maar met een redelijke kaart, een kompas en Tom erbij is het te doen. Zou het komen doordat Noorwegen geen EU-lid is?
In gekke verkeersborden grossieren ze hier wel. Eentje staat er binnenkort in de quiz en een ander is bijvoorbeeld dit:Een waarschuwingsbord voor gaten in de weg hebben we nog niet kunnen ontdekken.

Straf
Het pontje van Øysang naar Risør gaat vijf keer per dag. Het laatste om tien voor drie, bleek, toen wij daar om tien voor drie aankwamen. Er stonden wat motortypes te hangen bij hun akelige apparaten en we waren dus blij dat we precies het pontje haalden. Maar nee hoor, het was vijf minuten eerder vertrokken. Te vroeg dus. Alweer een minpuntje voor dit land. En die jakkerjekkers dan? Die stapten loom op hun monsters en brulden weg. Wij moesten voor straf zeker 20 kilometer omrijden.

28 mei, dag 33: dit is Noorwegen

Zie deze etappe op de kaart.
Water, steile rotsen en gladde rotsen, zoiets verwacht je als je naar Noorwegen gaat. Althans, in dit seizoen, want de rest van het jaar is het ijs en sneeuw. Dit is bij onze hutplek in Rognstranda: twee geologische formaties die 500 miljoen jaar in leeftijd verschillen, liggen hier gezellig naast elkaar. De Unesco heeft er zelfs bordjes over neergezet.Over het Noorse wegdek hebben we het niet meer, ze zoeken het maar uit hier. Het wachten is nog op het eerste gat waar we volledig in passen; het zal vast niet lang duren voor we dat tegenkomen.

27 mei, dag 32: waterweg

Zie deze etappe op de kaart.
Die Noordzeeroute die is me er eentje. Hier in Noorwegen hebben ze het liefst dat je elke landpunt op en af rijdt. Wie ooit van fractals gehoord heeft, weet dat je als je dat gaat doen, oneindig lang onderweg bent, en dat waren we mooi niet van plan. Toch geeft dat gelegenheid tot leuke tussendoortjes, zoals het pontje van Tenvik via Veierland naar Enbø. Dertig minuten varen op een pontje waar nog minder op kan dan het pontje van Eemdijk, en bovendien verkopen ze er geen aardappelen op. Kijk, zo gaat dat:

Wil je dit en alle andere filmshotjes groter bekijken, ga dan naar de filmpagina!

26 mei, dag 31: taart!

Zie deze etappe op de kaart.
De twee worden vandaag zestien, dus vonden we dat we allebei twee stukken taart verdiend hadden.We bezochten de eerste osmosecentrale ter wereld. Het staats-energiebedrijf Statkraft is bezig een proefcentrale te bouwen voor elektriciteit uit osmose. Kort gezegd worden zoet water uit een beekje en zout water uit de fjord bijeen gebracht aan weerszijden van een waterdoorlatend membraan. Door het concentratieverschil trekt het zoete water door het membraan naar het zeewater zodat de druk daar toeneemt. En niet zo'n beetje ook. De druk die daar ontstaat is genoeg om een generator mee aan te drijven en zo stroom op te wekken. Althans, dat is het idee. De oplevering is uitgesteld tot september en tot die tijd wenden nors kijkende technici nieuwsgierige journalisten de rug toe, maar zo ziet die centrale er van buiten uit:Het gaat alleen om het stukje met de glazen wand. De rest is een cellulosefabriek die door de recessie een poosje mag uitblazen.

Tom is mee

Iedereen die wel eens op de fiets op vakantie is geweest - en wie is dat niet - weet wat een ellende het is als je een stad in- of uitrijdt. Met enige pech raak je verzeild op vierbaanswegen waar het vrachtverkeer slapend langs je heen dreunt. Opa spreekt nu van de jaren zeventig en tachtig van een vorige eeuw. Voor een deel is dat verleden tijd: de fietsbewegwijzering en de fietsbepading is ingrijpend verbeterd. Maar toch valt er weleens een steekje. Noorwegen - geen EU-lid, zou het daaraan liggen? - grossiert in afwezigheid van fietsvoorzieningen, met uitzondering van abominabele fietspaden. Gelukkig hebben wij Tom mee. Tom leidde ons keurig de stad uit via een route die je met de kaart in de hand nog niet zelf had kunnen bedenken.
Toch moeten de mannen van Tom nog eens goed nadenken over een Tom voor fietsers. Want de batterij is knut en de leesbaarheid van het scherm is in de zon matig. Maar o wat zijn we blij met Tom.

25 mei, dag 30: Op de fiets in Noorwegen

Zie deze etappe op de kaart.
Hou je van gaten en scheuren in de weg, van stoepje op en stoepje af, van plots beginnende en eindigende fietspaden, van nog meer gaten in de weg, van zelf je weg zoeken omdat er geen wegwijzers zijn, ga dan fietsen in Noorwegen. Mooi land, dat wel, en beleefde automobilisten. Kijk, dit is het uitzicht vanuit ons gjestehus:Die zee moest natuurlijk even gevoeld worden, want het water is twaalf graden, zegt men. Net zo geloofwaardig als Mao:

24 mei, dag 29: Nansen, Amundsen

Zie deze etappe op de kaart.
Voor wie ooit alle boeken die hij maar vinden kon over de poolreizen van Nansen, Scott en Amundsen gelezen heeft, is het een bijzonder gevoel om over het dek van de Fram te lopen, het schip waarmee Nansen en Amundsen hun grote reizen hebben gemaakt. Sinds 1936 ligt het originele schip in een verdiend eigen museum in Oslo. Dit is dat dek:en dit is het keukentje waar de kok elke dag weer eetbaar voedsel wist klaar te maken.

Die houden we erin

-> Kleine huisjes
In Groningen ligt een onooglijk plaatsje met deze toepasselijke naam. Sinds die plek heet elke verzameling kleine huizen bij ons zo.
-> Erdbeerbecher
Produkt dat nergens beter dan in Duitsland wordt gemaakt, maar dat we sindsdien dagelijks op onze route hopen aan te treffen. In Denemarken vergeefs uiteraard.
-> Het ... van ...
Voorbeeld: Het IJmuiden van Duitsland (Brunsbüttel met zijn grote sluizen). Deze zinsvorm passen we vele malen toe. De wandelende duinen in Denemarken waren 'het Kootwijkerzand van Denemarken'. Voor gevorderden: het openluchtmuseum in Oslo laat het Ernen van Noorwegen zien.
-> Voor de kwis!
Als we een leuke foto maken.

Radio reporter at work