20 juni, dag 56: Schotse Hooglanden

Zie deze etappe op de kaart.
In de Schotse Hooglanden zie je geen Schotse Hooglanders zoals in het Hooglandse Park Schothorst rondlopen, wij hebben ze in elk geval niet gezien. Wel deze jongen:Trouwens, volgens een infobord hier beschermen ze de zalm door te voorkomen dat koeien in het water poepen.

19 juni, dag 55: tegenwind

Zie deze etappe op de kaart.
Vijfentachtig kilometer een strakke tegenwind, daar lachen wij om. Sommige bomen buigen ervoor, wij niet.De hotels in Bettyhill waren vol, dus de tentjes mogen weer eens vrolijk in de wind wapperen.En het hotel verschaft ons eten en uitzicht op prachtige zandstranden.

18 juni, dag 54: woeste zeeën

Zie deze etappe op de kaart.

Op een plek waar het water heel hard stroomt staat er hier een Ding soms, zoals nu, boven het water. Het Ding is een watermolen: als er water doorheen stroomt, gaat het draaien. Niet om een houtzagerij aan te drijven maar om elektriciteit te produceren. Zo ziet het Ding eruit:We zijn daarheen gevaren op uitnodiging van EMEC, een organisatie die helpt dat soort apparaten te testen. Het grootste probleem is nog zo'n ding goed vast te zetten, temidden van de enorme krachten van het water.
's Middags werd het nog bonter. We staken per veerboot de Pentland Firth over, een zeestraat tussen Orkney en Schotland. De Atlantische Oceaan en de Noordzee ontmoeten elkaar daar en dat levert fraaie stromingen en golven op. Voeg daar een bui bij en een serie plaatjes is het gevolg.
Bij Burwick, het zuidelijkste gehucht van Orkney.Bloemetjes stoer aan de bovenrand van een klif.Wie het ooit nog over Hollandse luchten heeft, lachen wij voortaan vierkant uit.Een hevige regenbui slaat de golven plat.Veilige aankomst in het niksige John O'Groats......waar we graag dit hotel genomen hadden als het niet zo vervallen geweest was.

17 juni, dag 53: geslaagd! jarig!

Zie deze etappe op de kaart.

Dubbelfeest: de een is jarig, de ander z'n zoon geslaagd voor z'n schoolexamen. Verder eindelijk eens regen vandaag, maar de dag eindigt weer met zon. We bezochten de Stones of Stenness, het Stonehenge van Orkney, maar ons bezoek kon de wind en regen niet verdrijven.Na ons bezoek aan de kerk van Kirkwall - 12e eeuw, nooit eigendom van de kerk geweest - klaarde het op.

16 juni, dag 52: Duitsers

Zie deze etappe op de kaart.
Het moet maar eens gezegd: de Duitsers hebben veel, heel veel sporen achtergelaten langs de kusten van de Noordzee. Hier bij Stromness ligt een beschutte baai, Scapa Flow. Die was niet alleen thuishaven voor die vriendelijke Vikingen, maar ook voor de Britse vloot in de twee wereldoorlogen.
Na afloop van de eerste, in juni 1919, hebben de Duitsers hier 54 van hun vloot van 72 oorlogsschepen zelf tot zinken gebracht. Dat kwam zo. De Duitse vloot lag omsingeld door de Engelse in Scapa Flow. Er was een wapenstilstand, maar op die dag dacht de Duitse botenbaas abusievelijk dat de wapenstilstand verbroken was. Om te voorkomen dat al zijn mooie spul in handen van de vijand zou vallen, heeft hij het hele zootje naar de bodem laten helpen. Nou, die Britten kunnen er daarna best iets mee: er liggen nog zeven grote schepen op de bodem en die zijn een smulbestemming voor duikfanaten. Wij duiken niet en hebben er dus geen plaatjes van.
Iets oostelijker liggen de Churchill Barriers, een serie dammen tussen een rijtje eilanden, gebouwd om te voorkomen dat Duitse onderzeeërs Scapa Flow in zouden komen, nadat zo'n etter in 1939 een Brits slagschip tot zinken had gebracht. Een belangrijk deel van het werk werd gedaan door Italiaanse krijgsgevangenen die in 1942 vanuit de woestijn naar Orkney waren overgebracht. Die hebben daar een kapel achtergelaten die nu als toeristische trekpleister geldt, en waardichtbij een voorheen Driebergense familie met succes vruchtenwijn verkoopt en Senseokoffie schenkt. Dit is een van die dammen, met een stukje oud roest ernaast, een plek waar de beginnende duiker zijn gerief kan halen.Nu is het hier vredig en mooi. Dit is een gewone begraafplaats.De kust is hier prachtig......en ons hotel ook.

Orkney nadert

Sumburgh Head, de zuidpunt van Shetland.Kirkwall, 11 uur 's avonds.

15 juni, dag 51: Turf

Zie deze etappe op de kaart.
Dit soort ontwaken is niet vervelend.Turf! Tijdens het fietsen krijg je af en toe een hapje turflucht binnen - daar wordt gestookt.Daarna met vogelaars op weg naar Kirkwall, de capital of the Orkneys.'Zijn dat misschien puffins?'

Bedtijd

Het loopt tegen middernacht, zelfs de zon gaat al onder.

14 juni, dag 50: zonnig Shetland

Zie deze etappe op de kaart.
Zo ongeveer begroetten we de nieuwe dag aan boord van het schip van Kirkwall (Orkney) naar Lerwick (Shetland).Enkele uren later zitten ze op het noordelijkste puntje van de tocht, met een enge afgrond achter zich.Shetland is een groepje eilanden waar ze nog turf steken. En waar ze dit soort dingen hebben:We hebben nog geen puffin, walvis of zeehond gezien! Van onze tentjes hoeven ze in elk geval niet te schrikken.De wegen hier zijn - zo te zien dankzij een flinke pot geld uit Brussel - een verademing na Noorwegen, maar waarom je nou links moet rijden?

13 juni, dag 49: De Grote Oversteek

Zie deze etappe op de kaart.
Zou het lukken? De fietsen mochten alleen mee als er genoeg plek was... Onze bagage was te zwaar, die mocht alleen mee als er genoeg plek was... Dat waren onzekere factoren, maar we stapten in,vlogen een stukje,en werden al spoedig welkom geheten door een vriendelijk gebouw.De fietsen deden het nog helemaal, het transport was gratis, het overgewicht was gratis, dus niets hield ons tegen dat te vieren met een goed Brits maal.Tijdens ons laatste nachtje Bergen heeft Noorwegen zijn naam van schrurkenstaat bevestigd door onze zadeltasjes leeg te roven, maar vooruit, dan hebben ze daar ook eens wat mooie setjes imbussleutels.