Vuurtorens en fietsers

16 mei, dag 21: eindelijk regen

Zie deze etappe op de kaart.
Het werd tijd dat het stof eens van de tassen afspoelde. Zandkliffen, Keltisch aandoende kerkjes en vuurtorens wisselen elkaar af.Horeca is schaars, zeer schaars hier. Vissersboten daarentegen niet. In Thyboron liggen de Urk-268 en de Katwijk-42 gezellig tussen de Deense vissersboten. Wat ze hier doen? Hun visjes inleveren bij de viseiwitfabriek '999' bijvoorbeeld.

Tvind windmolen

De molen van Tvind is indrukwekkend. Met een mini-lift kan je naar boven, en daarna moet je een paar glibberige trapjes op.
Allan Jensen geeft ons volop uitleg.Dit is de as. Die komt uit een in Rotterdam gesloopte olietanker.Vanuit de patrijspoort bovenin kan je de schaduw van de molen over het complex zien.Bij te harde wind stopt de molen en moet hij worden herstart, met de pc of met deze knoppen.Dit is Allan Jensen bij de spanningsomvormer die hij aan het bouwen is.

15 mei, dag 20: Tvind, meer dan wind

Zie deze etappe op de kaart.
De mensen van Tvind hebben van 1975 tot 1978 gebouwd aan de eerste grote windmolen voor stroomproductie in Europa. Niet om er rijk van te worden, maar als daad van verzet tegen kernenergie. Met vereende krachten is het gelukt de molen vanaf 26 maart 1978 aan de praat te krijgen - en nu produceert hij al 31 jaar stroom. Aanvankelijk meer dan het net kon verwerken, en toen maakten ze met wat over was warmte voor het Tvind-complex.
Want Tvind is meer dan wind. De idealen van de jaren '70 leven er voort. Het is gestart door een groep van tien mensen die in een bus over de wereld reisde, op zoek naar het goede. Ze settelden zich bij Ulfborg en startten daar in 1972 de Tvind-commune.Britta Jensen was erbij toen de bouw van de molen startte
Nu is het een gemeenschap van dertig mensen die er permanent wonen en werken en zo'n tachtig leerlingen aan een lerarenopleiding vanuit alle Europese landen. De eerste helft van ieder schooljaar gaan ze met z'n allen naar een ontwikkelingsland om daar projecten te doen. Bijvoorbeeld zorgen dat kinderen goede kleren krijgen, omdat ze die niet kunnen betalen, en ze zonder goede kleding niet op school worden toegelaten. In het tweede halfjaar is er onderwijs, ieder op zijn eigen niveau.Louise Mors Erichsen leidde ons rond
Maar dat is nog niet alles. Ook neemt Tvind een aantal sociaal zwakkere jongeren uit de wereld van criminaliteit, alcohol en drugs onder haar hoede om hen een nuttige rol in de maatschappij te geven. Bovendien vindt een aantal geestelijk en lichamelijk gehandicapten er een leefomgeving.
Bij dit alles komt nog het streven naar zelfvoorziening op alle gebied. Met energie is het al meer dan gelukt, met verwerking van rioolwater ook. Nu neemt men ook de productie van voedsel ter hand, en zet men zich on voor elektrische voertuigen.
Met dit alles wil Tvind laten zien dat het mogelijk is om kleinschalig zelfvoorzienend te zijn zonder het milieu te belasten, en bovendien een nuttige rol te spelen in de maatschappij.

Een plopkap in enkele eenvoudige stappen

Wat is dat, een plopkap?
Een plopkap is een clownsneus voor microfoons. Op de televisie zie je ze wel eens, maar! ook voor de radio worden ze gebruikt - want ook daar werken ze met geluid.
Raak je een plopkap kwijt terwijl je op reis bent, en je bovendien radioverhalen wilt maken, dan ben je het haasje. Zeker als het voortdurend hard waait. Dus wat nu gedaan?
1. Ga naar de dichtstbijzijnde Edeka en koop 3 foam balls voor 20 Deense kronen. Voor echte Europeanen is dat 1 euro per ball.
2. Bereid de ball voor op de operatie: teken de omvang van de neus van de microfoon erop met voorhanden schrijfmateriaal.3. Snij met een voorhanden mes de getekende vorm eruit tot de naar schatting benodigde diepte.4. Probeer of de neus past.5. Oeps! Te klein! Maar niet getreurd: pulk nu met de blote hand net zo lang tot hij past.6. Zo, hij lijkt te passen. Maar nu! Doorstaat hij een test?7. Ja hoor, perfect!

15 mei, dag 20: de moeder

Vandaag staat zij op het programma: de moeder aller stroomproducerende windmolens, kenmerk van het Deense verzet tegen kernenergie.

14 mei, dag 19

Zie deze etappe op de kaart.
Hier zie je op welke camping we vannacht in een trekkershut zaten. Internet werkte niet in het hutje - te ver van de bron dus - en dus moesten we voor de winkel op een houten bankje een beetje met die minilaptopjes zitten prutsen.Je zou trouwens niet zeggen dat de boog niet altijd gespannen staat als je dit ziet.

Beauty & The Beast

13 mei, dag 18: grinderig

Zie deze etappe op de kaart.
De Deense duinen zijn puur natuur. Het fietspad ook.Hardcore fietsers hebben plezier in twintig kilometer van dat soort gruizel.Duinen zijn duinen. In dit stukje Denemarken zijn de duinen voornamelijk begroeid met leegstaande vakantiehuisjes. Toevallig namen we een foto zonder huisje.In Denemarken gaat de zon in het westen onder. Op zich niets bijzonders.

12 mei, dag 17: tijd voor een nieuw land

Zie deze etappe op de kaart.
Denemarken in!Ieder land heeft zijn eigenaardighedenEn daar word je weleens moe van.

11 mei, dag 16: weer een eiland

Zie deze etappe op de kaart.
Op het eiland Föhr is de stemming ongeveer zo:maar 's avonds konden we toch nog een aardig plaatje scoren toen de trein net de zee in gereden was.

Een hele rij havens

Tijdens zo'n reis kom je weleens een haven tegen. Een hele rij daarvan vind je op de site zelf, op de pagina 'havens'.

The end of the line, the movie

Op woensdag 15 juli bezoeken we Charles Clover. We interviewen hem over zijn toekomstbeeld van de visserij in de Noordzee. Dat is nogal verontrustend. Binnenkort komt de film uit naar zijn boek The end of the line. Je kunt het The inconvenient truth (Al Gore, weetjewel) van de visserij noemen. De trailer van zijn film:

Drijvende dromen

Ze hebben hier heel gekke eilandjes. Friesland in de middeleeuwen: op terpen (Warften) op zandbanken staan huizen. Permanent bewoond. Boeren, toeristenindustrie. Je kan er bij eb heen wadlopen, je kan er bij vloed met de boot komen, en sommigen hebben een krakkemikkig smalspoorlijntje op een mini-dijkje gelegd. Het geheel noemen ze Hallige. Zoiets:Ze horen tot de Duise natuurwonderen. Ze hebben een website en hun logo laat het precies zien zoals het is:Er zijn precies tien van die eilandjes, meer niet. En verder ook nergens, zeggen ze.

We zijn er nog

IJsje in Strandkorb in FriedrichskoogIn het machinehuis van een windmolen bij NeufeldBüsum: de eerste camping
Tevreden op het veer over de Elbe

10 mei, dag 15: eindelijk

Zie deze etappe op de kaart.
Eindelijk een dag volop tegenwind. 114 km lang. Maar de wind krijgt ons niet klein: we kruipen telkens een kilometer achter de ander zodat we toch maar 57 km wind tegen hadden, ieder. Met meewind halen we dat trucje niet uit, hoor. Maar toch geeft dat gefiets weleens een beetje trek.

Camping Nordsee in Büsum

Saisonseröffnung!

Vrijheid

In IJmuiden mag je zo ongeveer op de schepen stappen, daar bij die sluizen. In Duisland regelen ze dat anders. In Brunsbüttel, waar het Noordzee-Oostzeekanaal, ook wel Kieler Kanaal, begint, daar zijn ook sluizen, behoorlijk grote. Als je naar de schepen wilt kijken mag je langs hoge degelijke hekken naar een Aussichtsplatform lopen. En dat platform is een hokje waar je van achter glas een armoedige blik op het gebeuren hebt.

Van binnen!

Zomaar ineens in het land een windmolen die je van binnen mag bekijken, een overblijfsel van een wereldtentoonstelling. Buitenkansje. En dan valt één ding vooral op: zo'n ding is GROOT! Dit apparaat heeft een vermogen van 1,2 MW; de cirkel die de wieken maken heeft een doorsnee van 60 meter. Als je dan weet dat de molens voor IJmuiden een vier keer zo groot vermogen hebben...

Opinie Koos: kernenergie? nej tak!

Waarom? Omdat als er iets fout gaat, het onheil onaanvaardbaar grote vormen kan aannemen. De kans is klein maar de kans bestaat.

9 mei, dag 14: stralende dag

Zie deze etappe op de kaart.
Twee kerncentrales vandaag, bekend van radio en TV: Brokdorf en Brunsbüttel. Daar wordt uit bijna niets met nog maar net beheersbare krachten een enorme hoeveelheid stroom gemaakt. Duitsland gaat ze allemaal sluiten. Kijk, dit zijn ze, de witte staat in Brokdorf, de veel grotere zwarte in Brunsbüttel.