12 juni, dag 48: Vis!

Zie deze dag op de kaart.
Vandaag stond in het teken van de vis. We woonden de promotie bij van Dorothy Dankel. Haar proefschrift probeert een stapje te helpen zetten in de richting van duurzame visserij. Dat is niet simpel, lees er meer over in de engelstalige reports. Dorothy heeft geen auto, ze fietst.Daarna naar de vismarkt. Noorwegen is een beetje een schurkenstaat: op de markt kan je dingen kopen waarmee je Nederland niet in komt, zoals walvisvlees......en zeehondenhuiden.Vervolgens was het Visserijmuseum aan de beurt. En zowaar, het was open en lief en braaf, maar een modern museum is het niet. Deze vissen hangen er al heel wat jaren.Hadden we je trouwens de ontbijtzaal annex onze internetruimte in hotel Steens al laten zien?

Hotel Steens

Ongeveer middenop dit plaatje, zo tegen de bomen aan, zie je als je heel goed kijkt een geelgroenig gebouw iets naar voren steken. Dat is hotel Steens, daar zitten wij.We lopen er even naartoe: aan het park dus.Maar het leven van een Noordzeefietser gaat niet over rozen: de was moet gedaan, er moet gepubliceerd worden.

11 juni, dag 47: Ulrika

Zie deze etappe op de kaart.
Overmorgen gaan we pas vliegen, maar om alvast aan de aanblik te wennen zijn we met de heis (Zwitsers fabrikaat) naar de top van de Ulrika op 643 meter gegaan. Daar kijk je ongeveer bovenop Bergen.En niet alleen op Bergen maar op de hele kust, die hier uit een eindeloze rij eilanden bestaat.Kijk, daar gaat de heis...We zijn trouwens naar beneden gelopen; wil je weten hoe goed dat bewegwijzerd was?
Op het eerste plaatje zie je rechtsboven twee cruiseschepen liggen, als je goed kijkt. Een van die twee vertrok, dit soort schepen heeft altijd haast: ze leggen aan, de duizenden mensen worden in groepjes van twintig verdeeld en over de stad uitgestrooid en met de middagthee moeten ze weer aan boord zijn, want ze moeten verder, steeds verder.

10 juni, dag 46: Bergen

Zie deze etappe op de kaart.
Kijk, we zijn in Bergen aangekomen, het eindpunt van het Noorse traject van het rondje Noordzee. Bergen is erg trots op een rijtje houten huisjes, daarom staan ze hieronder te blaken in de zon.Voor het zo ver was, moest eerst de regen van vannacht ophouden. Dat gebeurde uiteraard tijdig, en leverde deze ochtendstemming op.Een paar uur later zaten we zelf op zo'n pont. Daarna door lieflijk landschap......waar de Noren even later weer eens lieten zien hoe goed ze de route kunnen bewegwijzeren. Maar daarover zouden we niet meer zeuren, want dan kan je wel aan de gang blijven.

9 juni, dag 45: toch een camping

Zie deze etappe op de kaart.
Een laatste groet aan het vriendelijke Utsira, dat er na een nachtelijke plensbui......fris bij lag.Internet zei: in twee Noorse dorpjes met de naam Vikanes is een camping. Een van die twee ligt op onze route, dus wij blij. Tot we er waren: nee hoor, alleen in het andere Vikanes - 150 km verder - is een camping.
Internet zei: in Leirvik zijn twee hotels en geen camping. Wij bellen de hotels: allebei stikvol door drukdrukke zakenmannen.
Daar stonden wij: geen camping en geen hotel binnen een straal van enkele uren. Dus wij op pad naar de dichtstbije 'grote' stad, Leirvik. Een vette bui dreigde. Plots! Ah! Daar staan tenten! 'Mogen we erbij?' 'Nee, dit is privé, maar in Leirvik is een camping.'
Daar zitten we nu, de sleutelman kwam precies voor de bui losbarstte. En we rekenen chinees ('kinamat') nu naast de pizza en de wiener schnitzel tot de typisch Noorse specialiteiten.
Voor we door al dat gezoek die rare slinger in de route maakten, gingen we over een rijtje bruggen die de daarachter liggende gletscher Folgefonna, 1650 meter hoog, proberen te verdoezelen.

Toch!

De kink is uit de kabel, kennelijk: de HyWind, zo heet hij, die drijvende windmolen, is naar zijn plekje op zee gesleept, twee dagen later dan gepland. Nu kan hij lekker groene stroom gaan produceren, en als het goed gaat, komen er veel meer van die dingen in deze buurt te liggen.
Kijk, vanaf Utsira kan je hem zien, als je heel goed kijkt.Een beetje zoomen, hèhè, eindelijk scherp - en klik!en overdreven zoomen maakt nog meer duidelijk.

8 juni, dag 44: alle wegen op Utsira

Zie deze etappe op de kaart.
We hebben vandaag zo'n beetje het hele wegennet van Utsira rood gemaakt: naar de windmolens, waarover meer in het engelstalige stukje......gewoon naar de kust......ineens recht op de camera af......naar het noordelijke haventje Nordvik......in de vuurtoren......bij de vuurtoren......en weer terug naar het hotel.

7 juni, dag 43: Utsira: vriendelijk!

Zie deze etappe op de kaart.
De boot naar dit eiland zou om 17.00 uur gaan, maar was er niet. Gebeld: 'hij gaat om 19.30', zei men, 'one nine three o'. Dus om 19.15 uur ging hij. Zo werken de Noorse dienstregelingen. Maar wij vertrouwden het al niet en zaten dus lekker op die boot die ons 18 km uit de kust naar Utsira bracht. De winkel was dicht, maar ging toch weer even open, de winkel mag op zondag geen bier verkopen maar deed het toch, het enige hotel was dicht maar ging voor ons open. Zo vriendelijk dus. Kijk, dit is het hotel, Utsira Havstuer: