Noordzee-quiz!

Bekijk de oplossing van onze Noordzee-quiz! 78 zinnige en onzinnige vragen...

22 juli, dag 87: thuis

Zie deze etappe op de kaart.
We zijn er weer, thuis. Geen foto's van de thuiskomst helaas. Ons boek over deze tocht ligt bij de uitgever.

21 juli, dag 86: oude steden

Zie deze etappe op de kaart.
We zijn tijdens de reis door heel wat oude plaatsen gekomen. Maar in Nederland kunnen we er ook wat van. Ons beginpunt lag in Middelburg, waar we bij S. logeerden in een huis uit 1550, en het eindpunt in een shabby Schiedams hotelletje bij een van die hoge windmolens daar, eentje uit 1770. Dit zijn het begin- en eindpunt:Tussen die twee in passeerden we een hele rits Deltawerkstukjes, zoals de Oosterschelde-stormvloedkering, waarbij een paar mannen lekker mosselen aan het kweken zijn.

20 juli, dag 85: België uit

Zie deze etappe op de kaart.
België heeft zo van die dingen. Hieronder een paar.En nu zijn we weer in Nederland. Kijk maar naar het vlaggetje van het snelveer van Breskens naar Vlissingen.

19 juli, dag 84: c'est la fête

Zie deze etappe op de kaart.
In Frankrijk is altijd wat te doen. In het ene dorpje is het jour de fête, en in het andere een paar honderd meter lang bric-à-brac. We moesten wel in de remmen knijpen om er wat van te zien, zo hard blies de wind met ons mee.Kort daarvoor waren we per schip uit Dover ontsnapt.En dan die Belgische kust hè, moeten we daar nog woorden aan wijden? Of zijn al die flats bedoeld om de zeespiegelstijging een stap voor te blijven?

18 juli, dag 83: eindelijk tea time

Zie deze etappe op de kaart.
Je moet er 'tegenwoordig' een paar weken voor door Engeland fietsen, maar uiteindelijk vind je het: 'cream tea'! Hieronder staat het onaangeroerd klaar: een potje thee en ieder een plain scone en een cranberry scone, een beetje jam, een beetje boter en een flinke klodder zurige maar lekkere room.Hier zitten de heren te genieten van de gedachte dat ze al dat lekkers zo gaan wegwerken.Dat was nog net op tijd, want Dover is bereikt: de pont brengt ons naar de echte vaste wal, naar het mainland, naar het continent, naar Europe.

17 juli, dag 82: door Londen

Zie deze etappe op de kaart.
Je gelooft het niet en toch is het zo: je kan bijna zonder auto's tegen te komen Londen vanuit het noorden tot de Thames infietsen, en via de oost er weer uit. Dat gaat langs de rivier de Lee, met veel sluizen en bijna geen scheepvaart:Dan door het Victoriapark, waar dat ene glassplintertje eindelijk door de buitenband heen prikt......langs een ander kanaal tot de Docklands......en dan door de Greenwichtunnel naar de zuidkant van de Thames......en dan op een onmogelijke manier langs die rivier oostwaarts, langs het soort rommel dat ze in Rotterdam al dertig jaar geleden hebben afgebroken en opgeruimd.

16 juli, dag 81: eindelijk haver

Zie deze etappe op de kaart.
Daar keken we nou al weken naar uit, naar een fatsoenlijke akker vol haver. Hier istie dan, popelend om geoogst te worden.Intussen verschijnen de combines ten tonele. Op onze filmpagina zie je hem aan het werk.Intussen bleek de weg naar Londen via de slingerende maar geweldige fietsroute 1 langer dan gedacht, zodat we niet zo ver kwamen als we wilden.

15 juli, dag 81: alweer eentje jarig

Zie deze etappe op de kaart.
Vlas! Velden vlas! Waar zie je dat nog? Vroeger leerden ze je dat dat in Zeeland geteeld werd. Of daar nog wat van over is? Hier staat het lekker in de wind te zwiepen, ze wilden niet netjes poseren. Maar we zijn niet voor één gat te vangen: ze staan op de filmpagina lekker te zwabberen. De wind was tegen ons, maar de heggen waren voor ons, zodat we weinig last hadden van die wind.

14 juli, dag 80: oostelijker kan niet

Zie deze etappe op de kaart.
Ineens waren we op het meest oostelijke punt van Engeland. Het fototoestel vond dat zo grappig dat het ons met z'n tweetjes wilde vastleggen op dat plekje, Lowestoft Ness.'Vroeger' werd er hier veel gevist. Ze hadden een visafslag. Nu niet meer, de visveiling is in een oogwenk achter de rug. Dus lieten de ex-veilingmeester en zijn pa ons zien wat ze nu doen: vishandel en vis roken. Wil je deze mannen aan het werk zien, bekijk dan het filmpje.

13 juli, dag 79: aardappels

Zie deze etappe op de kaart.
We hebben heel wat graan laten zien de afgelopen weken. Maar de aardappel dan, die we in Groot-Friesland zoveel zagen? Welnu, die wordt hier hier en daar al geoogst, en op andere plekken staan ze nog vrolijk te bloeien. Zoals hier bij de vuurtoren van Happisburgh (zeg: Heejsborro).Zo'n vuurtoren zorgt voor veiligheid. En dat doen de jongens van de kustwacht ook: bij elk strand zie je een heel officiële post waar twee geüniformeerde krachten de hele dag door een verrekijker staan te turen. Dit zijn de mannen van Winterton.Ze staan de hele dag hiernaar te kijken, een van hen pas tien jaar.En met hun verrekijkers zien ze dit.

Op stap met Pat

Zie het uitstapje per auto met Pat op de kaart.
We zijn met een actievoerder op stap geweest: Pat Gowen. Hij strijdt tegen de erosie van de zandkust, die naar zijn mening het gevolg is van het commerciële zandzuigen een stukje uit de kust. Of dat nou wel of niet de oorzaak is: het is indrukwekkend hoe weinig ze hier aan de bescherming van de kust doen. Huizen donderen in zee: pech gehad. Komt je huis te dicht bij de rand te staan, dan word je gesommeerd weg te wezen.
Kijk, links staat Pat z'n huidige huisje, dan een streepje duin, en dan de zee. Zijn vorige huisje is in 1988 in zee verdwenen, het stond waar je nu de waterlijn ziet.Op andere plekken zie je ook sterke staaltjes. Dit café stond rond 1970 zo'n honderd meter van zee, naast een gezellig schuin oplopend strand. Ervoor lag een rij betonblokken: die hadden in de oorlog de mof tegengehouden. Nu liggen de blokken een verdieping lager, en vlak aan zee.'En wat doet de overheid?' sprak hij. Zijn website: Marinet.org.uk.

12 juli, dag 78: Midsomer murders?

Zie deze etappe op de kaart.
Twee kamers in een veertiende eeuws huis. Gepraat op de gang. Langdurig gepraat. Het zijn geen irritante hotelgasten, het klinkt anders. Ochtend. Kamer verzegeld. Recherche arriveert. Namen worden genoteerd. We fietsen weg. Ineens zijn Morse en Lynley erg dichtbij.Later vandaag splitsten onze wegen zich: Yvonne en Matthijs naar Norwich, wij naar Hemsby. Wind in de rug!

11 juli, dag 77: 'That's cricket!'

Zie deze etappe op de kaart.
We hebben ons eens een uurtje in de ontspannen en vriendelijke sport cricket verdiept. Een batsman van het team van King's Lynn, dat in Snettisham een uitwedstrijd speelde tegen Snettisham 2, was zo vriendelijk een en ander uit te leggen. We zullen zijn uitleg niet herhalen want we snappen het nog steeds niet helemaal. Maar om een paar geheimen te ontsluieren:
- een wedstrijd is voorbij als beide teams 45 overs gedaan hebben
- een over is 6 gegooide ballen
- doel van de ene ploeg is met een balletje de wicket om te gooien
- doel van de andere ploeg is dat te voorkomen en het balletje zo ver mogelijk weg te meppen
- verder spreken de foto's voor zich. Toch?

10 juli, dag 76: ex-spoorlijnen

Zie deze etappe op de kaart.
We rijden heel wat over lange hooguit stevig vals plat stijgende of dalende slechts enkele meters brede trajecten: voormalige spoortracés. Eergisteren tientallen kilometers van het prachtigste kaliber, de spoorlijn Whitby - Scarborough......en vandaag een niet zo lang stuk over een traject dat ook in het Westland van voor de kassenbouw had kunnen liggen. Maar wel met grappige overblijfselen van stations.

9 juli, dag 75: de gerst is rijp

Zie Scarborough - Barton upon Humber op de kaart.
Tijdens onze tocht hebben we zo'n beetje de hele groei van het graan kunnen bekijken. In Groningen kwam het net boven de grond, en hier (midden Engeland) en nu is het geel en rijp. Dat soort plaatjes zagen we vroeger in Nederland ook veel, maar dat is nu voor een groot deel vervangen door lelijke industrieterreinen, door nieuwbouwwijken en door maïs. In Schotland en Engeland weten ze nog wat eindeloze graanvelden zijn. Kijk, ze staan te wachten tot ze geoogst worden.Wij zouden tot vandaag niet onze vinger opgestoken hebben als iemand gevraagd had of er iemand in de zaal is die de Engelse plaats Beverley kent. Nu wel. Een onopvallend provincieplaatsje, maar wel eentje met een enorme 'minster' oftewel kerk. Uit de veertiende eeuw. Gewoon. Alsof het niks is.En een paar uur eerder waren we langs Engeland's grootste monoliet oftewel 'standing stone' oftewel menhir waarbij Obelix zijn vingers aflikt, gefietst. Die staat er al vierduizend jaar, die stone, denken ze.

8 juli, dag 74: op zijn mooist

Zie deze etappe op de kaart.
Het stuk kust tussen Middlesbrough en in elk geval Scarborough is om stil van te worden. Daarom een riedeltje plaatjes daarvan.En op dit soort coole plekjes slaat men zijn balletje.