9 juli, dag 75: de gerst is rijp

Zie Scarborough - Barton upon Humber op de kaart.
Tijdens onze tocht hebben we zo'n beetje de hele groei van het graan kunnen bekijken. In Groningen kwam het net boven de grond, en hier (midden Engeland) en nu is het geel en rijp. Dat soort plaatjes zagen we vroeger in Nederland ook veel, maar dat is nu voor een groot deel vervangen door lelijke industrieterreinen, door nieuwbouwwijken en door maïs. In Schotland en Engeland weten ze nog wat eindeloze graanvelden zijn. Kijk, ze staan te wachten tot ze geoogst worden.Wij zouden tot vandaag niet onze vinger opgestoken hebben als iemand gevraagd had of er iemand in de zaal is die de Engelse plaats Beverley kent. Nu wel. Een onopvallend provincieplaatsje, maar wel eentje met een enorme 'minster' oftewel kerk. Uit de veertiende eeuw. Gewoon. Alsof het niks is.En een paar uur eerder waren we langs Engeland's grootste monoliet oftewel 'standing stone' oftewel menhir waarbij Obelix zijn vingers aflikt, gefietst. Die staat er al vierduizend jaar, die stone, denken ze.