8 mei, dag 13: 'Kurkarte bitte!'

Zie deze etappe op de kaart.
In Sahlenburg, kort voor Cuxhaven, zagen we eindelijk een strand. Tot dan toe was het steeds wad, schor en slik geweest, maar geen strandzand. Wij erheen, foto's maken natuurlijk. Een meneer zei 'Kurkarte bitte'. Daar besteedden we niet echt veel aandacht aan, en die man stond bij een Strandkorbverleih. Zal wel goed wezen, dachten we. Maar nee, hij kwam achter ons aan. 'Aan alle Duitse stranden, behalve dat van Harlingersiel, moet men betalen om erop te mogen' zei hij. Onze monden vielen open, maar we begrepen nu waar de man mee bezig was. Hij streek de hand over het hart en we mochten tien minuten foto's maken zonder te betalen. Een vriend rijker vertrokken we weer. Later zagen we bij elk strand van die mannen staan. En die Korbe hadden we ook al veel gezien, en er zouden er nog duizenden volgen. Kijk, hier staat er toevallig ook eentje:Cuxhaven. 'Wat doet u hier', vroeg de vrouw van het ontbijtcafétje waar we koffie dronken en belegde lunch kochten. 'Cuxhaven is het einde van de wereld: je kan nergens heen.' Dat viel wel mee want we woeien met alle wind mee naar het oosten, naar de Elbe, en staken die over.